بسم الله الرحمن الرحیم

اعجاز قرآن دائره ی وسیعی دارد. در هر کلمه ، آیه، و سوره ی قرآن اعجازی نهفته است.

یکی از جنبه های اعجاز قرآن که عرب را به عجز واداشت جنبه ی ادبی و بیانی قرآن است، که کم وبیش قدماء ومعاصرین روی آن کار کرده اند تحت عنوان «ائتلاف اللفظ مع المعنی» یا به تعبیر دیگر مناسبت لفظ با معنی است که سعی شده در این نوشته به گوشه ای از این تناسب سخن گفته شود.

قرآن کلمات را با مناسبتی دقیق مورد استفاده قرار می دهد مثلا:

فعل، اسم، حرف، را در جای خود قرار داده است . تقدیم وتأخیر، تذکیر و تأنیث ، مفرد، جمع و... بجا و مناسب صورت گرفته است.

مثلا: استعمال واژه «الریح» و«الریاح» که یک جا به صورت مفرد و در جای دیگربه صورت جمع به کار گرفته شده است.

واژه «ریح» مفرد بوده ومعنای وزش باد از یک جهت را نشان می دهد که خود بیانگر قدرت وزش باد باشد. واین اسلوب برای بیان عذاب به کار رفته ، زیرا برای عذاب بیان قدرت ونیرو مناسبت دارد.

به آیات زیر توجه کنید تا این معنی را کاملا لمس نمایید.